หัดเดินคนเดียวให้ชิน ไม่มีใครเดินข้างเราได้ไปตลอ ด

การอยู่คนเดียวนั้นถึงแม้ว่ามันจะเหงามากแค่ไหนก็ต าม แต่บางทีการไปรักคนผิ ด หรือ การไปรักใครสักคนที่คอยแต่ จะทำร้ า ยหรือทำให้เรารู้สึกแย่ อาจจะแย่กว่าการอยู่คนเดียวก็ได้เ พ ร า ะว่าอ ย่ างน้อยการอยู่คนเดียวนั้น ก็ทำให้เรารักตัวเองมากขึ้น ไม่ต้องมาคอยใครเวลาจะไปไหน มาไหน ไม่ต้องมาคอยน้อยใจ

หรืองี่เง่าใส่ใคร และไม่ต้องมีใครมาทำให้เราเ สี ยใจ หากเรามองว่ามัน มีข้ อ ดี การอยู่คนเดียวบางทีอาจจะทำให้เรานั้น มีความสุขมากกว่าการมีคู่ก็ได้นะ ทุกอ ย่ างมันอยู่ที่เราเป็นคนกำหนด เ พ ร า ะไม่ใช่ว่าชีวิตที่เป็นโสดไม่มีใคร มันจะไม่มีอะไรดีเลยนะ เ พ ร า ะอ ย่ างน้อยมันก็มีอิสระให้กับเรา จะทำอะไรก็ทำได้เต็มที่ จะแต่งตัวหรือไปไหน มาไหนก็สะดวก มีเวลาให้กับตัวเองเยอะ ถึงแม้ว่ามันจะเหงาก็ต าม แต่อ ย่ างน้อยมันก็ทำให้เรารู้จักคุณค่า ของตัวเราเอง มากกว่าที่เราจะต้องเอาความรักทั้งหมดไปทุ่มให้กับคนอื่น

ความซาบซึ้งทดแทนความผูกพันไม่ได้

ไม่ว่าจะเป็นใคร เพื่อนหรือคนแปลกหน้า คุณต้องเรียนรู้ที่จะยิ้ม แม้ในใจจะร่ำไห้สะอื้นสักเพียงใด เ พ ร า ะมนุษย์ทุกคนต่างมีความเห็นแก่ตัว จึงอย่ าไปคา ดหวังว่าจะมี ใครดีต่อคุณ โดยปราศจากเงื่อนไขหากใครคนหนึ่งไม่มีค่าเพียงพอให้คุณถนอม ก็ต้องฝึกปล่อย ฝึกวาง ฝึกทิ้ง

กำแน่นเท่าใดก็สู ญเสี ยมากเท่านั้น

เหมือนกับการกำทร า ยนั่นแหละ ยิ่งคุณกำแน่นทร า ยก็ร่วงออ กจากมือมากเท่านั้น ที่ควรถนอมจงรู้ถนอม เ พ ร า ะเมื่อใดที่คุณสูญเสี ยไป สิ่งนั้น คนนั้นอาจเป็นสิ่งที่มีค่า ที่ทำให้คุณเ จ็ บ ป ว ด และเสี ยใจที่สุดก็เป็นได้ เมื่อใดที่รู้สึกสิ้นหวังหากอย ากร้องไห้ก็ร้องออ กมาเถอะ แต่เมื่อร้องจนหนำใจแล้ว ก็ต้องลุกขึ้นยืนหยัด อีกครั้งให้ได้

ไม่มีอะไรเหมือนเดิม

เ พ ร า ะทุกสิ่งเปลี่ยนไปทุกเวลาทุกนาที อย่ าเอาวิ ธีการเก่าๆ มาแก้ไขปัญหา คนสองคนรักกันอาจไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอ ดเวลา อย่ าเอาแต่พ ร่ำเพ้ อ อย่ าเอาแต่เรียกร้อง เ พ ร า ะสิ่งนี้อาจเป็นชนวนที่ทำให้คนสองคนห่างไกลกัน มากกว่าเดิม

อย่ าเลือ กคบคนที่รูปร่างหน้าต า

จงเรียนรู้ที่จะชื่นชมคนที่ความสามารถ และหากคุณคิดว่าตัวเองสู้คนอื่นเขาไม่ได้ อย่ าได้น้อยเ นื้ อต่ำใจ เ พ ร า ะคุณ ก็เป็นคนธรรมดาเหมือนคนอื่นทั่วๆ ไปพ่อแม่ คือคนที่รัก และปรารถนาดีต่อคุณมากที่สุดอย่ าคิดถึงท่านเฉพาะตอนไม่มีเงิน อย่ าคิดว่าในสายต าพ่อแม่ คุณยังเป็นเ ด็ กอยู่ตลอ ดเวลาอันนี้ก็ถูก ถูกในมุมของพ่อแม่ แต่ไม่สง ส า รพ่อแม่เหรอที่มีลูกไม่รู้จักโตสักที

หนทางของชีวิตนั้นย าวไกล

จงเรียนรู้ที่จะเดินลำพังบ้าง เผื่อวันใดที่คนอื่นไม่ได้สนใจคุณเหมือนเดิม ก็ไม่ต้องเ สี ยใจเ พ ร า ะทุกคนต่างมีเส้นทางของชีวิต ที่ต้องเดินเหมือนกัน ไม่มีใครเดินเคียงคู่คุณไป จนถึงปล า ยทาง อย่ าให้ใครคนใดคนหนึ่งหรือเรื่องราวใดเรื่องราวหนึ่ง กล า ยเป็นทั้งหมดในชีวิตคุณความโชคร้ า ยของมนุษย์ ถือ กำเนิดขึ้นจากการไม่ชอบที่จะอยู่เพียงลำพัง

ที่มา l i e k r  myfriendth