ก ร ร มของคนที่ทำให้แม่น้ำต าตก อ่ า นจบจะรักแม่มากขึ้น

เราต่างรู้กันดีว่าพ่อแม่นั้นคือผู้มีพระคุณกับเรามาก กว่าเราจะโตมาได้ท่านต้องเหนื่อยมากเพียงใด บางคนไม่เคยรับรู้เลยด้วยซ้ำ วันนี้เรามีข้อคิดดีๆ

ที่อย ากจะนำมาฝากคนที่เป็นลูกกัน ว่าการที่เราทำให้พ่อแม่เ สี ยใจหรือชอบทำร้ า ยจิตใจท่านบ่อยๆ ไม่สนใจว่าจะเป็นอยู่อ ย่ างไรนั้นจะได้รับผลก ร ร มอ ย่ างไร ซึ่งเป็นข้อคิดที่ดีมากจริงๆ อ่านจบแล้วคุณจะรักแม่ของคุณมากขึ้น จะเป็นอ ย่ างไรเราไปดูกันเลย

เมื่อสมัยตัวของข้าพเจ้ายังเป็นเ ด็ ก ผู้ใหญ่เคยพูดว่า ใครไม่มีความกตัญญูรู้คุณพ่อแม่ผู้มีพระคุณ ผู้นั้นคบไม่ได้ ท่านห้ามไม่ให้คบเลยเพียงพ่อแม่เลี้ยงดูมาเป็นพระคุณสูงสุดของเรา ให้ความรัก

ให้ความเป็นห่วง ให้ความเมตต าปรานี ไม่มีใครจะรักเราหวังดีต่อเรามากเท่าพ่อแม่บังเกิดเกล้า มีอยู่ในโลกเพียงสองคนเท่านั้น เมื่อท่านล้มห า ย ต า ย จากไปแล้ว หาไม่ได้อีก ลูกชั่ วมันไม่รู้พระคุณพ่อแม่แล้ว มันยังเนรคุณอีก แล้วใครจะคบมันได้ คนพวกนี้ไม่ซื่อ กับใคร

ข้าพเจ้าก็เพียงจำเอาไว้ว่า คนที่ไม่เคารพพ่อแม่ของตัวนั้นเป็นคนคบไม่ได้ มันก็คบเพื่อนที่ดีไม่ได้เพราะคนดีเขาก็ไม่คบ คงจะคบได้แต่พวกอ กตัญญูพวกนิสัยชั่ วเหมือนกัน

ผู้ใหญ่สมัยก่อนสอนเ ด็ กพวกลูกหลานว่า ใครหรือลูกคนใดทำให้พ่อแม่ช้ำอ กช้ำใจจนถึงน้ำต าตก คนผู้นั้นก็บาปหนัก จะต้องได้รับก ร ร มต ามสนองในวันหนึ่งข้างหน้า หนีก ร ร มที่ตนทำไว้ไม่พ้น

ข้าพเจ้าได้ฟังคำของผู้ใหญ่ก็จดจำไว้ รู้ว่าเพื่อนคนไหน มีประวัติไม่เคารพพ่อแม่ผู้มีพระคุณ ก็ไม่ยอมคบให้ความสนิทสน ม และต่อมาได้ติดต ามดูการครองชีวิตของคนผู้นั้น

ไม่มีความเจริญมีแต่ความเสื่อม สุดท้ายก ร ร มต ามสนอง มีลูกก็ไม่มีความกตัญญูแก่ตัว เช่นเดียวกับตัวได้ทำกับพ่อแม่ในอ ดีต นี่เป็นผลก ร ร ม

ข้าพเจ้าได้รับบันทึกจากพระภิกษุรูปหนึ่ง เขียน มาจากวัดโขดทิมราชธาราม ตำบลท่าประดู่ อำเภอเมือง จังหวัดระยอง ลงวันที่ ๑๔ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๒๐ ท่านได้บันทึกเรื่องที่ท่านได้ประสบการณ์เกิดขึ้นก่อนอุปสมบท ครั้งท่านยังเป็นฆราวาสในบันทึกของท่านได้เขียนว่า

อาตมาได้ประสบการณ์พบเห็นเรื่องจริงได้เกิดขึ้นแล้วด้วยตัวของอาตมาเอง เห็นว่าเข้ากับในชุด กฎแห่งก ร ร ม ที่คุณโยมเขียน เพราะอาตมาได้อ่านชุด กฎแห่งก ร ร ม รู้สึกมีประโยชน์มาก

เพราะทำให้ผู้อ่านจิตใจสบายขึ้น อาตมาจึงได้บันทึกความจริงส่งมาให้ อย ากให้คุณโยมพิจารณาดู เรื่องบุคคลที่ได้สร้างก ร ร มทำชั่ วไว้

กับผู้เป็นแม่ผู้มีพระคุณสูงยิ่ง ข า ดความกตัญญูแล้วหนีไม่พ้นก ร ร มต ามสนอง ต ามสนองในชาตินี้ พอรู้ตัวว่าผิ ดก็หมดลมห า ยใจ

เมื่อปี พ.ศ. ๒๕๐๙ เป็นเวลาที่อาตมารับราชการเป็นพนักงานแผนกที่ดิน อยู่ที่อำเภอเมือง จังหวัดระยอง มีเพื่อนร่วมโรงเรียนจบพร้อมกันและมีอายุเท่ากัน ปีเดียวกัน

แต่ทำงานคนละแผนกในอำเภอเดียวกัน วันหนึ่งในเวลาราชการ อาตมาเดินออ กจากแผนกที่ดินเพื่อนำหนังสือมาเสนอให้นายอำเภอลงนาม ก่อนที่จะเข้าห้องนายอำเภอ ต้องผ่านหน้าห้องมีโต๊ะปลัดอำเภอตั้งอยู่ เห็นโยมแม่ของเพื่อนยืนร้องไห้อยู่ที่ข้างโต๊ะปลัด

เห็นเพื่อนผู้เป็นลูกยืนแสดงสีหน้าเครียดกำลังอารมณ์เ สี ย ขึ้นเ สี ยงดังด้วยความโ ก ร ธ อาตมายืนนิ่งฟังอยู่ห่างๆ เพราะยังไม่รู้เรื่องต้นสายปล า ยเหตุ ที่สุดก็จับใจความได้ว่า เพื่อนผู้นี้กำลังจะไล่แม่ให้ออ กจากบ้าน ไม่สนใจว่าแม่จะไปอาศัยอยู่ที่ไหน

อาตมาฟังแล้วต้องชะงักยืนงง ไม่นึกไม่ฝันเลยว่าเพื่อนจะใจเหี้ยมโหดรุนแรงถึงเพียงนี้ อาตมาคิดแล้วก็เศร้าใจ เพราะเพื่อนผู้นี้เคยจบหกพร้อมกัน

ที่โรงเรียนระยองมิตรอุปถัมภ์ และเวลานั้นเพื่อนก็มีภรรย าแล้ว แต่ยังไม่มีบุตรด้วยกัน เมื่อมาพิจารณาดูตั้งแต่เพื่อนได้ภรรย าแล้วก็เปลี่ยนนิสัยไป ก่อนอยู่สองคนกับแม่ก็เป็นคนดี

อาตมาได้ยินปลัดอำเภอได้พย าย ามไกล่เกลี่ย เปรียบเทียบชี้ให้เห็นบุญบาป ที่ทำให้แม่เ สี ยอ กเ สี ยใจถึงกับน้ำต าตก ร้องไห้สะอึกสะอื้นแล้วพูดด้วยเ สี ยงสั่นๆ

อย่ างน้อยอ กน้อยใจ แต่ไม่ได้พูดรุนแรงกับลูก พูดจาเรียบๆ ไม่หย าบคาย เหมือนไม่โ ก ร ธตอบลูก แต่พูดให้ลูกเห็นใจ มิได้ใช้วาจาหย าบคายต ามอารมณ์ ฟังแล้วก็คิดสงสาร เ สี ยงผู้เป็นแม่พูดว่า

แม่ได้ยกบ้านให้ลูกแล้ว เพียงแต่แม่อาศัยไปวันหนึ่งๆ เท่านั้น แม่ไม่ต้องการอะไรทั้งหมด และแม่ก็ไม่โ ก ร ธลูกที่ว่าแม่ ไล่แม่ แม่รู้ตัวว่าแม่แก่แล้ว

อยู่ได้ไม่นานแม่ก็จะ ต า ย ลูกไม่ควรจะไล่แม่ไปอยู่ที่อื่น แล้วแม่จะไปอยู่ที่ไหนล่ะ ไปอาศัยใครเขาก็คงรังเกียจคนแก่ ช่วยทำงานอะไรให้เขาก็ไม่ไหว เห็นแก่แม่ที่เลี้ยงลูกมาจนโตเถิด แม่แก่แล้วจะอยู่กับลูกไม่นานก็ ต า ย

อาตมายืนฟังด้วยความสลดใจ น้ำต ามันจะไหลออ กมา ข้าราชการบนอำเภอต่างก็หน้าเศร้าเหมือนจะร้องไห้ เพราะความสงสารผู้เป็นแม่ คำพูดของแม่แต่ละคำมิได้พูดให้กระเทือนใจลูกเลย มีแต่คำอ้อนวอนให้ลูกมีความสงสารแม่เท่านั้น แต่ลูกกลับมีกิริย าทั้งขู่ทั้งตวาด ใช้วาจาหย าบคายต่อแม่บังเกิดเกล้า เ สี ยงตวาดว่า

ต้องออ กจากบ้านเพราะบ้านเป็นของฉัน แม่ยกให้ฉัน ไม่ใช่ของแม่แล้ว แม่ไม่มีสิทธิ์จะอยู่ต่อไป แม่ไม่มีที่อยู่ ไปอยู่วัดก็ได้ ขอให้ไปพ้นบ้านฉัน อาตมาฟัง

แล้วมีความแค้นและเ จ็ บใจแทนผู้เป็นโยมแม่ของเพื่อน ไม่นึกว่าเพื่อนจะมีจิตใจร้ า ยกาจเยี่ยงสั ต ว์เช่นนี้ พวกข้าราชการบนอำเภอต่างก็มีความรู้สึกเช่นเดียวกับอาตมา มีแต่คนแช่งด่าชังน้ำหน้า ไม่มีใครยกย่องว่าเป็นคนดี

อาตมารู้สึกหูหน้าร้อนชา เ ลื อ ดฉีดแรงขึ้นหน้าเพราะโ ก ร ธแทนโยมแม่ของเพื่อน สงสารและเห็นใจ นึกในใจเพื่อนอย่ างนี้เลิกคบค้าสมาคมนับแต่บัดนี้เป็นต้นไป อาตมารู้ตัวดีจึงรีบเดินออ กจากที่นั่น ก่อนที่จะระงับอารมณ์ไม่อยู่ ทนดูเพื่อนเป็นไอ้ลูกอ กตัญญูไม่ไหว

ต่อจากนั้นอาตมาก็ไม่อย ากทราบเรื่องให้เกิดความขุ่นใจเปล่าๆ เพราะอาตมาตัดการเป็นเพื่อนฝูงสิ้นสุดกันแล้ว อาตมาคิดว่าเพื่อนคนนี้ต่อไปจะไม่มีความเจริญ มีแต่จะเสื่อมลง ก ร ร มจะต้องต ามสนองในวันหนึ่งข้างหน้า

หลังจากนั้นต่อมาประมาณเดือนเศษ หรือสองเดือนอาตมาก็จำไม่ได้ ในปีเดียวกัน เพื่อนผู้นี้ได้ขี่รถจักรย านยนต์ ซูซูกิ ๕๐ ซีซี มาทำงานที่อำเภอเป็นประจำ

เช้าวันนั้นประมาณ ๘.๐๐ น. เพื่อนได้ขี่รถออ กจากบ้าน ซึ่งอยู่ห่างจากที่ว่าการอำเภอประมาณ ๖ กม. ตำบลบ้านแลง อำเภอเมือง เมื่อขี่จักรย านยนต์ผ่าน มาถึงหน้าศาลากลางจังหวัด

เหตุการณ์ที่ไม่เคยนึกเคยฝันก็เกิดขึ้น รถที่เพื่อนขี่มานั้นวิ่งตรงเข้าชนท้ายรถเมล์ที่จอ ดเฉยอยู่ข้างถนน เหมือน มีอาถรรพณ์เป็นเหตุให้รถแหลก ตัวเองก็บาดเ จ็ บสาหัสมีผู้เห็นเหตุการณ์ในครั้งนั้นเล่าว่า

เมื่อเข้าช่วยพยุงร่างที่ไม่ได้สติออ กมา เพื่อจะรีบนำตัวคนเ จ็ บไปส่งโรงพย าบาล แต่พอรู้สึกตัวฟื้นขึ้น มาก็ร้องครวญครางด้วยความเ จ็ บ ป ว ด สุดท้ายก่อนที่เพื่อนของอาตมา

จะสิ้นลมห า ยใจ ก็ร้องไห้ออ กมาเหมือนทารกแล้วรำพันเป็นครั้งสุดท้ายว่า แม่จ๋า ลูกรู้ตัวว่าลูกผิ ดไปแล้ว แม่จ๋า อภั ยให้ลูกด้วยแม่อยู่ไหน พอสิ้นเ สี ยงก็สิ้นใจ

เมื่อรู้ถึงผู้เป็นแม่ว่า ลูกชายเกิดอุบัติเหตุ ก็ตกใจลืมเรื่องที่ลูกเคยไล่ให้แม่ออ กจากบ้าน เหลือแต่ความรักความอาลัยที่มีต่อลูก เมื่อรู้ข่าวว่าลูก ต า ย ก็เหมือนใครมาควักเอาด ว งใจ

ออ กจากร่าง ร้องออ กมาว่า โธ่ ลูกรัก เจ้าหนีแม่ไปแล้ว ก็ร่ำไห้รำพันถึงความรักที่มีต่อลูกชายคนเดียวจนสิ้นสติสมประดี หมดอาลัยในชีวิตที่จะอยู่ในโลกมนุษย์ต่อไป

นี่ก็ชี้ให้เห็นว่า ความรักในโลกนี้ไม่มีใครรักลูกเกินกว่าแม่บังเกิดเกล้า แม้ลูกจะชั่ วร้ า ยอ กตัญญู ไม่รู้คุณทั้งยังทำให้แม่น้ำต าตกแม่ก็ยังรัก และยังให้อภั ยลูกเสมอ แม่ฆ่ าลูกไม่ได้ ขายลูกไม่ข า ด

อาตมาอย ากจะพูดว่า ลูกคนใดมีความเคารพกตัญญูต่อพ่อแม่บังเกิดเกล้า ก ร ร มดีจะเป็นสิริมงคลมีความเจริญรุ่งเรืองในชีวิตของผู้นั้น

ตรงข้ามผู้ใดอ กตัญญูต่อผู้มีพระคุณ ก ร ร มชั่ วนั้นจะต ามสนอง เพราะไม่มีใครหนี กฎแห่งก ร ร ม ไปได้ อยู่ที่เวลาจะช้าหรือเร็วเท่านั้น

งานฌาปนกิจ ศ พ เพื่อนอาตมาคนนี้ได้จัดขึ้น ณ เมรุวัดบ้างแลง ตำบลบ้านแลง อำเภอเมือง จังหวัดระยอง อาตมาก็ไปในงานเพราะรู้สึกเศร้าใจในชะต าก ร ร มของเพื่อนอาตมา ที่เคยเ ก ลี ย ดเคยชังในการที่เพื่อนได้เคยปฏิบัติต่อแม่บังเกิดเกล้ามาแล้ว

อาตมาก็ได้อโหสิก ร ร มให้หมดสิ้นไปแล้ว เพราะเพื่อนก็ได้รับเคราะห์ก ร ร มต ามสนองแล้ว งานประชุมเพลิงวันนั้น ผู้ไปในงานรู้ชีวิตเบื้องหลังของเพื่อน ต่างก็วิพากษ์วิจารณ์ที่เพื่อนหนีกฎแห่งก ร ร มไม่พ้น บัดนี้ได้ต ามสนองเพื่อนแล้ว คงจะเป็นตัวอย่ างแก่คนรุ่นหลังต่อไป

ที่มา  verrysmilejung