ผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าแม่ คือคนที่ทุ่มเทให้ลูกทุกอ ย่ าง ถึงจะเหน็ดเหนื่อยแค่ไหน แม้จะเห็นวันที่ลูกสำเร็จก็ไม่อาจจะทิ้งความเป็นแม่ได้ วันนี้เรามีบทความดีๆที่เป็นข้ อคิดสำหรับลูกๆทุกคน หากใครได้อ่านแล้ว จะรู้ว่าแม่นั้นรักเราแค่ไหน
แม่เริ่มออ กเดินทาง ตอนนั้น แม่ก็เป็นเ ด็ กผู้หญิงคนหนึ่งผ่านคืนวัน มีความฝัน เป็นของตัวเองเหมือนกับเรา แม่เดินทางมาเจอความรัก มีชีวิตคู่ที่หวังจะสร้างเป็นครอบครัวที่อบอุ่น
พอวันที่รู้ว่าในคร ร ภ์ ของแม่ มีเราอยู่ในนั้นเป็นจุดเริ่มต้นของเวลากว่า 9 เดือน ที่ต้องแบกน้ำห นั ก กว่า 10 โล แม่เริ่มใช้ชีวิตอ ย่ างรอบคอบมากขึ้นแม่กลัวว่าลูกในท้องของแม่จะเป็นอั น ต ร า ย
และวันที่แม่ เ จ็ บ ป ว ด มันก็ได้มาถึงวันแรกที่แม่ได้เห็นหน้าเราแม่ก็ เ จ็ บ ป ว ด แต่เต็มไปด้วยความสุข ชีวิตส่วนตัวของแม่ไม่ใช่เรื่องสำคัญแล้ว ความฝันอาจถูกพักไปบ้าง แต่แม่ก็เต็มใจ
ข้าวของเครื่องใช้ล ดลงเหลือเท่าที่จำเป็น รูปร่างหน้าต าของผู้หญิงคนนึง ไม่สำคัญเท่าลูกของแม่อีกแล้วล่ะ เรื่องอื่นๆของแม่ พักไว้ก่อนเถอะ อนาคตของตัวเองที่แม่เคยคิดถึง ถูกแทนที่ด้วยอนาคตของลูก เราจะปลอ ดภั ยไหม เราจะเป็นเ ด็ กดีหรือเปล่า เราจะได้น้อยกว่าลูกคนอื่น มั้ย
แม่พย าย ามทุกอ ย่ างให้เราได้รับสิ่งที่ดีจากแม่ ให้ลูกของแม่เติบโตอ ย่ างดี พอเราก็เติบโต แม่เริ่มพบกับความห่างเหินของลูก ที่เคยตัวเล็ก แม่ไม่ได้เป็นเพื่อนเล่นที่เราเคยสนุกด้วยเหมือนก่อน
แม่เห็นใบหน้าที่เราหงุ ด ห งิ ด ใส่ ขณะเดียวกันก็เห็นรอยยิ้ม ที่แม่เคยได้รับแต่ผู้รับกล า ยเป็นเพื่อนของเราไปแล้ว น้อยใจแต่ทำอะไรไม่ได้หรอ ก วันที่แม่โล่งใจอ ย่ างที่สุดเป็นวันที่เราเรียนจบ แม่ทำทุกอ ย่ างมามากมาย กว่าจะได้ปริญญามา
แม่คิดว่าหมดห่วงแล้ว และขณะที่แม่มองดูเราถ่ายรูปสนุกสนานกับเพื่อนบัณฑิตแม่รู้ตัวเองว่าแม่คิดผิ ดแล้วลูกจะได้งานที่ดีมั้ย ลูกจะมีแฟนที่รักลูกเหมือนที่แม่รักหรือเปล่านะ เขาจะดูแลลูกอ ย่ างที่แม่ดูแลหรือเปล่า เมื่อแม่ไม่อยู่แล้วลูกจะอยู่ต่อได้อ ย่ างไร
โตแค่ไหนแม่ก็เห็นภาพเ ด็ กตัวน้อยๆของแม่เช่นเคยลูกของแม่ค่อยๆออ กเดินทางในชีวิตของตน เรามีครอบครัว มีลูก มีบทบ า ทเพิ่มขึ้นจนบทบ า ทการเป็นลูกของแม่น้อยลงกว่าเดิม
ถึงเวลาแล้วที่แม่ต้องปล่อยวางลูกมีชีวิตของลูกแล้ว แต่แม่ไม่เคยวางได้เลยแม่ยังรักและห่วงลูกของแม่อยู่เสมอ อ ย่ าลืมแม่นะลูกแม่แก่ตัวลงพร้อมกับนับถอยหลัง การจากลาเป็นการเดินทางช่วงสุดท้ายที่ต้องเจอ
ความเสื่ อ ม ถอยสองแขนที่อุ้มลูกมาหล า ยปี ยกอะไรมากไม่ได้อ ย่ างเมื่อก่อน สองขาที่เคยพาลูกไปนั่นนี่ ต้องใช้ไม้เท้าพ ยุ ง วาจาที่เคยเป็นกล่อมลูก เริ่มพูดไม่รู้เรื่อง หัวใจที่เคยสู้ฝ่ า ฟั น ปัญหาให้ลูก บีบตัวน้อยลงแม่เหมือนก้อนน้ำแข็งที่วางตั้งอยู่กลางแดด
ในระหว่างที่เราเดินทางในชีวิตของเรานั้น จงหันไปมองหน้าแม่ของเราให้เต็มต ามองเข้าไปให้เห็นถึงการเดินทาง ที่ท่านได้ผ่าน มา วันนี้แม่เดินทางมาไกลมากแล้วขอแค่อ ย่ าลืมการเดินทาง ที่ผ่าน มาของแม่นี้เป็นการเดินทางของความรักที่วิเศษสุดแล้ว
ที่มา khoddeeja
