เรามักจะถูกสั่งสอน มาโดยตลอ ดว่า ให้เรานั้นเป็นคนซื่อสัตย์ ซื่อตรงวันนี้เราเลยจะพามาดูข้ อคิดดีๆการใช้ชีวิตของการซื่อสัตย์กัน จะเป็นอ ย่ างไรให้ข้ อคิดเรื่องอะไรบ้างเราไปดูกัน
ซื่อสัตย์ ถูก ชายนามว่า ฉลาด ปล่อยไว้ที่เกาะร้างกลางทะเลซื่อสัตย์ พ ย า ย า ม คิดหาวิ ธีที่จะกลับขึ้นฝั่งสิ่งที่ซื่อสัตย์หวังก็คือ จะมีเรือซักลำผ่าน มาทางนี้บ้างซื่อสัตย์ ก็ได้ยินเ สี ยงเพลงแววมาแต่ไกล ซื่อสัตย์รีบมองไปยังต้นเ สี ยงนั้น มีเรือลำหนึ่งกำลังมุ่งมายังเกาะนี้
บนเรือลำนั้น มีธงผืนเล็กโบกสะบัดอยู่บนธงนั้นเขียนคำว่า ความสุข ที่แท้เป็นเรือของความสุขนั่นเองซื่อสัตย์จึงตะโกนเรียกเรือของ ความสุข ความสุข ความสุข ผมคือซื่อสัตย์ คุณช่วยพาผมขึ้นฝั่งได้ไหม เมื่อความสุขได้ยิน ก็พูดกับซื่อสัตย์ ว่าไม่ได้หรอ ก หากผมพาคุณขึ้น มาด้วยผมจะหมดสุข
คุณดูสิ ผู้คน มากมายในสังคมยุคนี้ที่พูดความจริงแล้วกลับไม่มีความสุข ขอโ ท ษนะซื่อสัตย์ ผมรับคุณขึ้น มาไม่ได้พูดเสร็จความสุขก็จากไปผ่านไปสักครู่หนึ่ง ตำแหน่ง ก็ผ่าน มาซื่อสัตย์ ตะโกนเรียกตำแหน่ง ตำแหน่ง ตำแหน่ง ผมคือซื่อสัตย์ ผมขออาศัยเรือของคุณขึ้นฝั่งได้ไหม ตำแหน่งพอได้ยิน ก็รีบหันหัวเรือให้ห่างออ กไป
จากนั้นก็หัน มาพูดกับซื่อสัตย์ว่า ไม่ได้ ไม่ได้ ซื่อสัตย์คุณจะขึ้น มาอยู่กับผมไม่ได้ คุณรู้ไหม ตำแหน่งที่ผมได้มานั้น มันย ากเย็นสักเพียงใด หากผมพาซื่อสัตย์ อ ย่ างคุณมาอยู่ด้วย ผมก็จะสูญเ สี ยตำแหน่งไปแน่ๆ เพราะ ตำแหน่งนี่ผมได้มาด้วยความไม่ซื่อสัตย์ ยังไงผมไม่ขออยู่ร่วมกับคุณ ซื่อสัตย์น้ำต าคลอ เ บ้ า มองตำแหน่งที่รีบออ กเรือจากไปอ ย่ างสิ้นหวัง
รู้สึกสับสนในตนเองเป็นอ ย่ างยิ่ง หรือ ในปัจจุบันนี้ ไม่มีใครต้องการซื่อสัตย์แล้วอยู่ๆ ท่วงทำนองที่ไม่ค่อยจะเข้ากันนัก ก็แว่วดังขึ้น มา เรือลำหนึ่ง บรรทุก แข่งขัน เป็นจำนวน มากผ่าน มาซื่อสัตย์จึงตะโกนเรียก. แข่งขัน แข่งขัน ผมขอขึ้นเรือของคุณได้ไหม แข่งขันถามกลับมา คุณเป็นใคร
คุณมีประโยชน์แค่ไหนกับพวกเราซื่อสัตย์ไม่อย ากพูดอะไรมาก เพราะเกรงว่าจะพลาดโอกาสอีกแต่ซื่อสัตย์ก็คือซื่อสัตย์ ยังไงก็พูดความจริงเสมอ ผมคือซื่อสัตย์ห๊า. คุณคือซื่อสัตย์ หากพวกเรามีคุณอยู่ด้วย เราจะแข่งขันเอาชนะอะไรกับใครที่ไหนได้พูดเสร็จ แข่งขันก็หันหัวเรือจากไปอ ย่ างรวดเร็ว
ในขณะที่ซื่อสัตย์กำลังสิ้นหวัง อยู่ๆก็มีน้ำเ สี ยงอันเมตต าดังขึ้นว่า ลูกจ๋า ขึ้นเรือเถิดเมื่อซื่อสัตย์เงยหน้าขึ้น มอง ก็เห็นผู้เฒ่าคนหนึ่งยืนอยู่บนเรือฉันคือ กาลเวลา กาลเวลาแนะนำตัว ทำไมต้องมาช่วยผมครับ ซื่อสัตย์ถามออ กไปด้วยความสงสัยมีแต่กาลเวลาเท่านั้นที่รู้ว่าซื่อสัตย์มีค่ามากเพียงใด กาลเวลาพูดออ กไปด้วยรอยยิ้ม
กาลเวลาได้เล่าให้ซื่อสัตย์ฟังว่า พบ ความสุข ตำแหน่ง แข่งขัน ที่ต่างก็เรือล่มอยู่กลางทะเลตัวข้ากาลเวลาในอ ดีต เคยเป็นทั้งความสุข ตำแหน่ง และ แข่งขัน มาหมดแล้ว สิ่งที่ข้าได้เรียนรู้ก่อน มาเป็นกาลเวลา คือ ทุกสิ่งที่เคยเป็น ความสุขจะห า ยไปถ้าไม่มีความซื่อสัตย์ ตำแหน่งที่ได้มาก็เป็นตำแหน่งจอมปลอมการแข่งขันก็จะ ได้ชัยชนะอยู่ได้ไม่นานก็จะล้มเหลวไม่เป็นท่า จงเป็นคนซื่อสัตย์ เพราะเวลาเท่านั้นที่จะคัดสิ่งที่ดีให้กับคุณ
ที่มา 108resources.
